męskie perfumy.

Bardzo nie lubię pytań o ulubiony zapach, bo jak tu wybrać te jedne jedyne spośród setek przepięknych kompozycji?! Ale jeśli już się ktoś o to pytanie pokusi, to zawsze jako pierwsze przychodzą mi do głowy męskie perfumy. To właśnie one są moimi ukochanymi zapachami i to do nich wbrew pozorom przywiązuję największą uwagę [sama również używam czasami teoretycznie męskich kompozycji]. W rankingu męskich perfum mam swoich trzech faworytów.

 Carolina Herrera 212 VIP – do tego zapachu przyciągnęła mnie przede wszystkim reklama z genialnym Jon'em Kortajarena, który zauroczył mnie już w filmie Toma Forda – Single Man [polecam!], jednak same perfumy przebiły modela. Jest to zapach uwodzący od pierwszej chwili, lekko dymny, odrobinę słodki, nie ma w nim nic co pasowałoby do etykietki ‘sportowy, świeży, banalny’. I każde porównanie 212 VIP do Łan Milion boli mnie okrutnie, bo o ile ten zapach uważam za naprawdę udany, to ten twój od Paco Rabanne wywołuje u mnie mdłości.

Ted Lapidus Black Soul Imperial – to jest kompozycja magiczna, która mi kojarzy się z Balladyną i sceną w lesie, gdy [spojler!] Balladyna zabija Alinę i kradnie jej maliny. Czuję te słodkie, przesiąknięte dymem, kawą, tajemnicą i pewnością siebie owoce [mimo, że w składzie malin nie znajdziemy]. Uwielbiam tę przyprawowo-drzewną kompozycję i myślę, że spokojnie sprawdziłaby się jako kompozycja unisexowa. Oczywiście są to perfumy na chłodniejsze dni, na wieczorne wyjścia, ponieważ jest to zapach z grupy 'ciężkie i nie dla wszystkich'. 

     Ralph Lauren Polo Black – może i nie jest zaskakujący, drapieżny czy tajemniczy, ale na pewno nie mniej kuszący. Jest to kompozycja nieskomplikowana, niewymagająca doszukiwania się ukrytych znaczeń, nie przyprawia mnie o zawrót głowy i rozchwiane emocje [jak w przypadku VIP i Imperial]. Właśnie ten zapach mnie uspokaja, koi nerwy, do niego chce się człowiek po prostu przytulić. W składzie znajdziemy szałwię, paczulę, drzewo sandałowe, cytrusy i mango, które dodaje słodyczy.