prima aprilis czyli wszystko na opak.

Już w styczniu czy innym grudniu, spontanicznie zaplanowałyśmy notkę na Prima Aprilis. Cóż z tego nam wyszło? Zobaczcie sami ;)).

Z: Moda i Ziu, to zestawienie dość abstrakcyjne, zwłaszcza, że Nana i moje inne feszyn znajome namiętnie krytykują rzeczy, z których zakupu jestem szalenie dumna. Tak było przede wszystkim w przypadku bluzy z cekinową choinką, publikowaną już na naszym fanpejdżu. No, ale błagam, jak można nie polubić takiej dawki kiczu, i to jeszcze z kolorowymi pomponikami?! Nigdy ich nie zrozumiem. Bo niby w czym stroje Moschino z logiem McDonald'a są lepsze od mojej cekinowej choinki?! [Choć nie polecam jej jednak nosić w słoneczne dni, co jakiś czas temu próbowałam zrobić, bo musiałam się ze znajomą zamieniać miejscami w kawiarni, gdyż świeciłam się z każdej możliwej strony :D]

Do podobnej rozpaczy doprowadziłam dziewczyny kolejną bluzą - z fokami, misiami polarnymi i pingwinami [Nana czy Ty w ogóle widziałaś to cudo? Bo zupełnie nie pamiętam Twojej reakcji na nią], ba, nawet mój własny Tatuś, gdy pierwszy raz ją zobaczył spytał się ‘i gdzie ja popełniłem błąd w Twoim wychowaniu’ :D. Cóż. I tak dalej wychodzę z założenia, że świat się po prostu jeszcze nie poznał na moim wyczuciu stylu.

Jednak idąc tokiem myślenia Anny Dello Russo, która podobno twierdzi, że kiedy w jakimś stroju jest nam wygodnie, to znaczy, że coś jest nie tak i na pewno to nie jest modne [ledwo wiem kim owa kobieta jest, ale oglądałam jeden odcinek Project Runway, w którym ten cytat przytoczyła Anja Rubik, więc lans na modowe obycie może być!], to ja chyba modna nie chcę być. I całą tę zabawę zostawiam Tobie Nana ;)


N: Jeżeli kiedykolwiek usłyszycie od Ziu o czymś spontanicznym to spodziewajcie się realizacji tego szatańskiego planu pół roku później. Tak wygląda właśnie spontaniczność w jej wykonaniu. Pozwól Ziu, że skomentuję Twe modowe szaleństwa, tak jak zazwyczaj komentuję większość Twoich zachowań podczas rozmów na facebooku, minionkową emotikoną:

Za każdym razem gdy słyszę o Twoich nowych zakupowych podbojach, zastanawiam się tak samo jak Twój Tata: „co ja zrobiłam źle, gdzie popełniłam błąd?” Jak to mówią, najciemniej zawsze pod latarnią. Człowiek z siebie wypruwa flaki, żeby wbić coś do tej główki, a tu jak kulą w płot, wszystko przesiąknięte misiami, fokami i pingwinami. Ziu, naprawdę chciałabym wierzyć, że wyprzedzasz naszą epokę i będziesz polską Anną Dello Russo, ale nawet moja artystyczna wizja przyszłości nie jest w stanie tego ogarnąć. 

***

N: Perfumy zostały rzucone. Ziu wyciąga całą masę próbek na stół. Malutkie flakoniki i fiolki o podłużnych kształtach z nakrętkami we wszystkich odcieniach tęczy. Malutkie olfaktoryczne chochliki powinny uruchomić się gdzieś w przestrzeniach pomiędzy nosem, a mózgiem. Powiedzmy, że coś tam mi pachnie. Jak na razie to tylko ciasto, ale zawsze coś. Mogłabym pachnieć jak świeżo upieczone ciasto.  A właśnie! Wpadł ktoś już wcześniej na to by skomponować perfumy o zapachu ciastek? Wiadomo mi o zapachu bekonu czy krwi, ale ciastek albo czekolady? Z chęcią przygarnę. Najchętniej zostałabym takim piernikowym ciasteczkiem.

Ziu zaczyna opowiadać o propozycjach dla mnie. Większość flakoników okraszona kolorem różowym. Ja  tak zazwyczaj wybieram perfumy – poprzez kolor butelki, bardzo profesjonalnie, wiem.  Zaczyna się zuźkowy monolog pt. „tutaj mamy niszowe perfumy (Że co?) edp, a  tu edt (że co po raz kolejny?  Pum durum tum tum, tyle rozumiem). Inaczej pachną na bloterze (to jakaś część ciała?), a inaczej globalnie (no jasne, jak opryskam cały glob, to jasne, że będzie pachniał inaczej).”
Okazuje się, że chodziło o spryskanie części ciała. Psikam więc na nadgarstek i pocieram obie ręce o siebie.
Krzyk przeraźliwy. Przerażenie i szatan w oczach Zuźki.
Myślę sobie, że tak chyba nie wolno.
Ale przejdźmy dalej do monologu. Ziu opowiada o jakichś bazach, że to niebanalna kompozycja (choć jak dla mnie niebanalne to może być połączenie ogórka z zapachem krówki), że zapach bardzo plastyczny (no tak, jasne, plastyczny, przecież to takie oczywiste) i że kompozycja bardzo stonowana i prosta (choć gdyby była niesamowicie skomplikowana to pewnie i tak nie zauważyłabym różnicy). Potem jeszcze kilka słów, że perfumy będą mnie zaskakiwać na każdym etapie noszenia (no świetnie, i pewnie jak mi się jakiś etap nie spodoba to będę musiała chodzić cały dzień okraszona tą zaskakującą wonią piżma albo innego oudu, czymkolwiek jest). Na samym końcu trochę jakichś magicznych słów pt. szypr, wetiwer, galbanum czy grupa hesperydowa i zaczynam zastanawiać się czy aby na pewno nie rzuca na mnie klątwy. Równie dobrze mogłaby mówić po łacinie albo językiem dolnosaksońskim z dialektem północnomarchijskim i zrozumiałabym dokładnie tyle samo.
A zwieńczeniem tego zapachowego koszmaru jest pytanie „Co sądzisz?”
Sądzę, że dobrze, że to Ziu dobiera mi perfumy.

Z: Na pewno nie użyłam w naszym dialogu 'grupa hesperydowa'! To za dużo nawet jak dla mnie :D. Ale i tak jestem pod wrażeniem jak wiele haseł zapamiętałaś. A rozcierania perfum na nadgarstku to Ci nigdy nie wybaczę, no ileż będę jeszcze powtarzać, że tak nie można?! Całe życie używasz słodko-owocowych zapachów, a dopiero dziś mi mówisz, że chcesz pachnieć ciastkami? Następnym razem będą ciastka, i to nie tylko takie, które pochłaniasz w zatrważającym tempie ;).